Voor anker in Trinidad Schotland Bay

Ik wordt wakker, ik kan niet slapen.....Ik ga mijn bed uit om te kijken of we nog wel op dezelfde plek liggen. De rest van de familie slaapt als een roosje. Ik klim de kajuit trap op en steek mijn hoofd naar buiten...er zoeft een vleermuis voor me langs, ik schrik me kapot! Als ik weer naar boven durf, zie ik dat we nog op dezelfde plek liggen! Dat kan ook bijna niet anders want het is doodstil, weinig tot geen wind en geen stroming. Er plonst iets in het water, wat is dat??? Het klinkt niet als een vis,het is meer het geluid van een Daan of Nikki die in het water springt...... Ik kom er niet achter.....het is erg donker......Ik kruip mijn bed weer in om de rest van de nacht te blijven draaien. Ik ben in 'Roza's' kamer in het bovenste bed gekropen om niemand wakker te maken. Door het open bovenluik hou ik de sterren in de gaten om te zien of we wel op één plek blijven liggen!!! Dat ankeren moet echt nog even wennen!

Om 7 uur in de ochtend hoor ik de kinderen al weer....Giel gaat eruit en ik hoor hem zeggen...'sssst, mama slaapt nog'..... Lekker!!!! Ik draai me nog even om! Als ik anderhalf uur daarna wakker wordt klim ik weer de trap op en het eerste wat ik voel is rust..... Ik zie dat Giel met de kinderen op het strandje is....ze klimmen in een boom....de vogels fluiten, ik hoor de vissen om me heen plonzen ('s nachts leek de plons toch echt veel harder!) En het uitzicht is mooi!!! Ik eet een boterhammetje met chocoladepasta en ga me maar eens wat voorbereiden op wat schoolwerk!

De tocht naar Grenada

26-01-2010

We roepen de Brandaan en de Barbarossa op met de marifoon, die hebben we de hele nacht niet aan gehad om wat energie te besparen. We vragen hoever ze zijn.....'We vertrekken nu!!!' zeggen ze! Zij hebben de nacht nog in de haven doorgebracht. We haasten ons en we vertrekken met elkaar richting Grenada. We hebben genoeg wind en alles gaat snel. We hangen de hele reis erg schuin en we zijn allemaal weer een beetje zeeziek!

We doen er precies 12 uur over en we vinden in het donker een ankerboei op een mooi plekje in Prickly Bay.

Boze mensen op de ankerplek!

27-01-2010

We zijn net wakker en er komt een oververhitte Amerikaan op ons afgezwommen....Ik denk nog, wat aardig hij komt ons vast welkom heten.....Maar nee...hij schreeuwt en bekt me af....We liggen aan zijn ankerboei en 'we have to get off!!!' Ik stotter nog wat en zeg héél aardig 'ok we gaan weg, sorry maar we wisten niet dat....' Maar hij blijft onaardig en boos zwemt hij weer weg...

We vinden Prickly Bay toch al niet zo geweldig dus we besluiten een andere ankerplaats te vinden in een andere baai. Een heerlijk rustige tocht brengt ons daar.

Deze baai ( Grand Anse) oogt relaxed en we vinden een geschikte ankerplaats Terwijl we net rustig liggen, de kinderen enthousiast hun surfboarden pakken komt er een tierende Fransoos aan gezwommen...hij schreewt dat wij te dicht bij hem liggen!!...Na een aantal verwoede pogingen om een ankerboei aan zijn anker te bevestigen scheld hij ons buiten adem verrot! Daan, Nikki en Luuk (en wij ook trouwens) staan met open mond te kijken. 'Oh mam hij zei f.ck' 'waarom dan?' Vervolgens krijgt hij een halve hyperventilatie aanval en klampt zich aan onze dingy vast. Hij schreeuwt woedend naar zijn vrouw dat zij hem moet komen halen!! Al kreunend en steunend, naar lucht happend, valt hij op zijn buik, net alsof hij half dood is, in zijn bootje..... Zijn vrouw sust de boel en wij (vooral ik) besluiten om onze boot maar te verleggen. Giel vindt het echt onzin!! Vervolgens zijn we nog 1,5 uur bezig om een goed ankerplaats te vinden. Nog 2x moeten we hem ophalen omdat het anker tussen de rotsen ligt.....

Die nacht wordt het erg onrustig! We wiebelen en klotsen de héle nacht heen en weer met soms 20 knopen wind! Ik slaap in de kuip om op te letten. Ons anker blijft niet op zijn plek en langzaam duwen wind en stroming ons naar achteren! Terwijl ik om me heen kijk, zie ik ineens een bootje op drift! Vlak lang ons komt hij! Ik roep naar ze...Giel komt naar boven en roept mee! Net op tijd worden deze mensen wakker en starten de motor. Ze knallen net niet tegen een ander bootje aan!

Wij redden het net tot aan de ochtend, om niet te dicht bij de buurman te komen. We verplaatsen weer een stuk en gooien iets meer ankerketting uit. Onze boot ligt als een huis die dag en nacht. Toch slaap ik voor de zekerheid nog een nacht in de kuip. Het waait erg hard. Giel niet! Hij vertrouwt het wel......Was ik maar een beetje meer zoals hij.....een beetje onbezorgder!

Een dagje Grenada

28-01-2010

We huren een jeep om het eiland te ontdekken. Grenada is heel groen en wij vinden het op land mooier dan in de baai zelf. We hebben een heerlijke dag. We rijden door het heuvelachtige tropische regenwoud. Veel bomen staan in bloei vol met fruit en cacao. We zwemmen bij een waterval, we lunchen heerlijk en bezoeken een plantage waar de cacaobonen worden verwerkt. Zowel wij als de kinderenvinden het superleuk. We zien hoe de vrucht eruit ziet. We proeven de cacoabonen die erin zitten. Deze smaken echt nog niet naar chocolade. We zien hoe de vruchten gedroogd worden en de kinderen mogen met hun voeten door de drogende cacoabonen banjeren om er voor te zorgen dat ze niet aan elkaar plakken. Normaal is dit vrouwen werk. Veel vrouwen doen dit werk al dansend...... We proeven een stukje chocolade met wel 70 % cacoa..... Dit is erg bitter en de kinderen hebben na 1 hstukje wel genoeg. We drinken chocolade thee en plukken starfruit en golden apples. Ook woont daar een aapje die, als je je hoofd bij hem houdt begint te zoeken naar vloooien! Bij Luuk vindt hij iets eetbaars!