Onweersbuien ontwijken

Klik hier voor onze nieuwe foto's:

http://coversfamily.jalbum.net/

Woensdag 10 maart 2010

Ik zit weer op het voordek van onze boot, heerlijk! Gister terug gekomen uit Nederland en nu op weg naar Antigua.... We moeten 14 maart op St Maarten zijn voor mijn moeder en Michel....dat is nog 140 mijl varen naar het noorden, dus we moeten opschieten.

Mijn bliksembezoek aan Nederland was ook bijzonder. In eerste instantie natuurlijk de begrafenis van mijn oude oma....wat een mooie dienst....ik ben blij dat ik daarbij heb kunnen zijn. Ik heb dus mijn hele familie weer gezien incl. bijna al mijn vriendinnen...... Unox rookworsten, hagelslag, stroop,drop etc etc....van alles in mijn koffer mee terug naar de boot.

Ik werd even onderbroken in mijn schrijven......dolfijnen in de verte maar ook een donder en een bliksem en dreigende wolken. We zetten onze radar aan en we zien de naderende onweersbui op het scherm. Giel en ik in discussie wat we moeten doen. Ik zeg dat we beter van koers kunnen wijzigen zodat we er langs varen. En zoals wel vaker :) zijn we het niet eens....Giel blijkt gelijk te hebben en doodat we van koers gewijzigd zijn hebben we een uur verloren en toch regen.....

Net een paar minuten voor zonsondergang komen we aan in de prachtige baai van Jolly Harbour, Antigua. Het water is weer zo blauw en helder!! Jammer dat we morgen weer door moeten...

Waar de wind en het moment ons brengt

Donderdag 11 maart 2010

Met weemoed laten we het mooie heldere blauwe water voor wat het is en zonder één voet op Antigua gezet te hebben zetten we koers naar.......????/ We beslissen het op het moment dat we al weer op open zee zijn. Hoe laat is het nu? Hoe staat de wind? Mmmmm laten we maar naar St Nevis varen..... Dit is onze manier.....heerlijk waar de wind en het moment ons brengt..... We vangen sinds lange tijd weer een tonijntje.....

Het verhaal van Giel

Zie voor de foto's ons nieuwe album:

http://coversfamily.jalbum.net/

6Maart 2010

Langzaam zien we de boot weg varen met mama erop. Daan in tranen, Nikki stil en Luuk boos. Zo boos dat hij zelf niet meer wil zwaaien. Als troost hebben we een lekker ijsje gehaald. De volgende dag beleven we een heerlijke ochtend op het strand. Samen met Ellen en Jan maken we een ochtendwandeling. De kinderen vinden grote stukken hout die ze gebruiken als surfplank. Terug bij de boot mogen ze zelf bepalen wat ze doen en rarara.....ze kijken 2 dagen lang t.v. En spelen computerspelletjes. En ik speur het internet af naar oldtimers, spinnakers en emails.

Zaterdag 6 maart besluiten we om naar Deshaies in Guadeloupe te varen. Daar liggen we drie dagen te wachten op Monica. De laatste dag huren we een auto en crossen we van waterval naar waterval met als klap op de vuurpijl een waterval van 110 meter. De kinderen beleven een prachtige dag van klimmen,klauteren, zwemmen en wandelen door de jungle van Guadeloupe. Na 25x gehoord te hebben 'gaan we nu naar mama' vertrekken we naar het vliegveld en zien we na lang wachten met een koffer vol Monica weer.

Paar dagen Nederland

klik hier voor de foto's van Dominica:

http://coversfamily.jalbum.net/

Woensdag 3 maart 2010

Ik vertrek vandaag naar Nederland. De verzekering heeft alles geregeld. Één telefoontje en dezelfde middag kreeg ik per email de elektronische tickets toegestuurd! Spannend... De kinderen zijn héél verdriedig en huilen met grote uithalen......niet alleen omdat ik wegga maar vooral omdat zij niet naar Nederland mogen!!! Zij willen óók zo graag!!! Maar nadat ik beloof dat ik vlokken met steentjes mee terug neem, zijn de tranen snel gedroogd.......

Giel en de kinderen zwaaien mij uit als ik de ferry neem van Illes de Saintes naar Guadeloupe. Vandaar moet ik een uur met de bus naar het vliegveld om in 7,5 uur te vliegen naar Parijs Orly. Daar moet ik mijn koffers weer ophalen om dan met een shuttlebus naar Charles de Gaulle te rijden om daar weer in te checken naar Schiphol.....

Op Schiphol wordt ik opgehaald door mijn tante en mijn nichtje. En...wat is het koud!! Wel 30 graden verschil! Brrr.... Ik kan de eerste nacht dan ook totaal niet warm worden en lig onder drie dekens met pyama en sokken in bed!! Maar wel fijn om even thuis te zijn. Giel vaart over twee dagen naar Guadeloupe.

Mijn lieve oude omaatje....

Dominica

Ik ben verdrietig! Mijn lieve oude omaatje is overleden. Ik wist het......toen we afscheid namen. We zwaaidennaar elkaar. Zij voor het raam, lachend naar ons......Ik huilde in de auto.....Want het kon bijna niet anders...102 jaar!!! En wij bijna een jaar op reis......Dit zou de laatste x zijn dat ik haar zag!! Voor haar was het genoeg.....Ze was lief mijn oma met haar 9 kinderen.....

"Ik zei het toch dat we er niet tegen aan zouden komen"

Martinique

23 februari 2010

Samen met de Barbarossa vertrekken wij naar Martinique 25 mijl varen in 3 uurtjes. We doen daar vééél boodschappen! De afgelopen weken hebben we alleen dure boodschappen kunnen doen in houten ,kleine supermarkten waar alleen het hoognodige te vinden was. Dus de Franse Lidl achtige supermarkten zijn heerlijk om onze voorraden weer bij te vullen....30 liter houdbare melk, liters water, pasta etc etc

Daan, Nikki en Luuk hebben alledrie het virusje uit het koude New York opgepikt. En we doen het dus een beetje rustig aan.

Onze volgende bestemming is Dominica. Vanuit Zuidelijk Martinique red je dat niet in een dag. Dus we varen een stuk noordelijker om daar een nachtje onrustig te rollen in een baai(Grand Anse Dárlet). Ik heb migraine dus krijg er niet zoveel van mee....... Behalve dat we weer 3 keer moeten ankeren voordat we goed liggen. En dan nog niet echt......

De derde keer ankeren besluiten we het anker direct achter een catamaran uit te gooien. We drijven uit en liggen perfect..... Er is wel een behoorlijke stroming die ons heen en weer laat rollen.

's Nachts blijkt dat dit toch niet zo'n goed idee was en we komen wel erg dicht bij die catamaran te liggen. Ruzie met Giel, want die vindt, nadat ik hem heb wakker gemaakt voor de 5e keer, dat ik me niet zo druk moet maken.....hij gaat weer slapen......Nou het scheelde maar een haartje........

'Ik zei het toch dat we er niet tegen aan zouden komen'; zegt Giel chagrijnig de volgende ochtend, wanneer hij zijn bed uitrolt.

Sorry loop een beetje achter! Nu verhaal van St. Lucia!

St Lucia Maandag

22-2-2010

Een volle week zijn we op St Lucia geweest...Liteke,Martin,Lisa,Fynn en Tess zijn gister weer naar huis gegaan. We hebben 'vakantie gevierd'. We hebben veel tijd doorgebracht bij het resort waar de O'malley's verbleven. We zijn zowaar niet weggestuurd ondanks de ietwat verwilderde looks van onze familie...... We leggen onze dingy iedere dag, aan een verborgen steiger naast het hotel......Om nou pontificaal bij het resort voor op het strand te knallen....valt ook zo op.....We komen via de hoofdingang binnenwandelen terwijl we vriendelijk knikken naar de daar op wacht staande beveiliging....Ze geloven dat we gasten zijn en laten ons doorlopen.....gelukkig! En zo zwemmen we de hele week in het heerlijke zwembad en bubbelbad!

Dinsdag na een heerlijk dagje zwembad willen wij vertrekken.... Liteke zegt 'Oh leuk, wij lopen wel even mee'. 'Dan kunnen we gelijk eens zien hoe jullie dat nou doen met zo'n bijbootje.....leuk om jullie even uit te zwaaien'. Giel gaat vooruit om ons bootje vanaf het verborgen steigertje op te pikken en naar het strand te varen, het is immers leuker om van het strand uitgezwaaid te worden. Wij lopen op het strand en ik zie de branding.....Oeps best hoge golven! Ik zeg tegen Liteke.....'Ik denk niet dat dit een goed idee is.....'Maar tegelijkertijd komt Giel al aangescheurd..... Ik wil nog roepen, 'Giel de golven zijn te hoog!'Maar het is al te laat......Giel komt dwars op de golven te liggen en slaat nog net niet om.....de tweede golf gooit hem op het strand!!! Tja en hoe komen we hier nu weer weg....Giel heeft moeite om het bootje op het strand te houden dus roept dat we snel in moeten stappen! (ik sta op mijn gemak nog even een paar foto's te maken) Tijd om na te denken heb ik niet meer, dus we springen erin!! En Ooooooh.....golven gooien ons bijna om en ik spring er weer uit om samen met Giel het bootje in bedwang te houden......Bootje op het strand om dan vervolgens weer de diepte in te drijven!! Giel en ik allebei aan één kant hangend....met kleren aan volledig in het water! Luuk huilt, Daan kijkt ''bedenkelijk' en Nikki ligt dubbel van het lachen...... De O'Malley's staan geschrokken en ook een beetje lacherig aan de kant. Het restaurant op het strand zit vol met hoofdschuddende amerikaanse gasten..... Wat een tafereel! Met moeite klimmen we als twee verzopen katten en met onze voeten afzettend in het bootje om zwaaiend afscheid te nemen.Wij moeten de hele weg naar de boot vreselijk lachen!

We hebben afgesproken woensdag een dagje te gaan zeilen. Zo kunnen ze een beetje proeven aan hoe wij dit jaar leven. Ze vinden het best spannend!

We vertrekken vroeg....en besluiten twee uurtjes te zeilen en voor anker te gaan bij Pigeon

island....We rengen daar de dag door. 6 kleine kindjes op de boot.....Niemand wordt zeeziek. Alleen baby Tess heeft het niet zo erg naar haar zin.....Ze is ziek en moet overgeven....griepje uit New York! Liteke en Martin moeten dan ook om de beurt de wacht houden bij haar op het grote bed! Ondanks dat hebben we een heerlijk dagje, we eten rauwe tonijn en Daan laat trots zijn dingy stuurmanskunsten zien. Liteke die engels gestudeerd heeft en ook juf is geeft Daan les en ook in het engels. Dit vindt hij veel leuker dan Juffie Monica......

Nikki die altijd erg jongensachtig is en alleen vriendjes heeft wordt met Kathelijne en nu Lisa om haar heen een echt meisje.....met vlechten en bloemetjes in haar haar!

We huren deze week ook nog een auto om St Lucia een beetje te verkennen. Een beetje lang rijden,vinden we het wel......voor een zeer toeristische waterval waar je niet eens mag zwemmen! Maar met de heerlijke lunch in Marigot Bay en de kinderen die echt heel leuk met elkaar spelen is het weer een leuke dag! Onze familie besluit op de terug weg Off the road nog een andere waterval te bezoeken. We hadden eigenlijk een 4wdrive nodig om daar te komen!!! Maar ja, deze waterval maakt ons blij! Het is verrassend, stil, betoverend met veel bloeiende bloemen en hoge palmbomen in een tropische omgeving en we zwemmen er bloot!

De week gaat véél te snel voorbij! De laatste avond drinken we een borrel (te veel) bij ons op de boot en Liteke en Martin ontmoeten de Valentijn en de Barbarossa die inmiddels ook aangekomen zijn!

Kunnen we ons anker nog vertrouwen? En we ontmoeten Liteke,Martin en kids....

Kunnen we ons anker nog vertrouwen?

Na het verhaal van Giel die naar het anker heeft gedoken......zijn we toch weer gaan krabben! We liggen in een baai van Bequia al twee dagen strak op onze plek. We vertrouwen ons anker en slapen de eerste twee nachten heerlijk, De derde nacht is het vreselijk onrustig doordat het heel hard waait, We gaan een paar x uit bed en worden zelfs een x wakker van iemand die een noodpijl afschiet! We horen het afschieten en er hangt minuten lang een rode gloed in de lucht! Wat doe je dan....We zetten onze radio aan (VHF) (marifoon) op kanaal 16 en luisteren of we iets horen....maar niets en ook geen vuurpijl meer. Het is onrustig want we zien een andere boot ook druk in de weer met hun anker en er komt een boot aangevaren.......het is 3 uur in de nacht. Wij liggen nog strak op onze plek dus wij vallendan ookweer als een blok in slaap, Giel loopt om 7 uur sóchtends naar boven en roept 'Moon!!!' 'We zijn een heel stuk naar achteren geschoven!!!' Ik kom boven en kijk.... het is ongeloofelijk maar we liggen minimaal 50 meter verder!!! We hebben er niets van gemerkt en gelukkig zijn we tegen niemand aangekomen! Monica van de Valentijn, die naast ons ligt/lag, vertelt dat zij om 6.30 in de ochtend nog gekeken heeft en dat we toen wel een klein stukje naar achter lagen maar niets benoemenswaardig! In een half uurtje dus een meter of 50! Nu maar kijken of we ons anker nog wel durven te vertrouwen???

St Vincent Pirates of the Caribean

We zeggen de Valentijn gedag en vertrekken naar St Vincent. Bij de Valentijn hebben de dynamo en de watermaker het begeven dus moeten zij in de haven van st Vincent het een en ander gaan repareren. Wij varen een stuk verder langs de westkust van St Vincent naar de baai die bekend is geworden door de film Pirates of The Caribean. Het ankeren is daar ook vreemd......we liggen vlak bij de kant met onze neus naar de zee en de achterkant maken we vast met een touw aan een boom!! Maar het gaat goed! Het is een grappige baai waar de kinderen erg enthousiast over zijn! Je herkent veel dingen uit de film! Ze hebben de film ook gezien........ik wist eigenlijk helemaal niet wat voor film het was.........maar sindsdien durven ze niet meer te slapen met hun luik open omdat ze bang zijn dat er skeletten binnenkomen.......misschien toch niet zo'n goed idee geweest!

St Lucia, we ontmoeten Martin,Liteke en hun 3 kindjes

Nu liggen we veilig in de haven van st Lucia......Liteke en Martin en hun 3 kindjes zijn gister ook aangekomen en we hebben gisteravond en vandaag met ze doorgebracht! Zij verblijven in een resort bij ons om de hoek dus wij kunnen er met onze dingy naar toe! We hebben vandaag in het resort gezwommen en hebben heerlijk op het strand gegeten! Liteke mijn vriendin heb ik 15 jaar geleden ontmoet tijdens mijn en haarwereldreis.....We zien elkaar niet zo vaak omdat zij in Amsterdam woonde, daarna in Singapore en nu in New York! We zoeken elkaar op als zij in Nederland zijn en wezijn ook een aantal x in Singapore bij hun geweest. Ook hebben zij ons in Australie opgezocht toen wij met Daan en Nikki eerder op reis waren! Het is altijd erg fijn om bij elkaar te zijn!

De tocht van het eiland St Vincent naar St Lucia was heftig! 50 mijl en we doen er een uur of 7 over! Eerst geen wind tot de Noord Kaap van St Vincent! Toen kregen we de klappen! 35 knopen wind......en heftige golven! Alleen op gereefd grootzeilvaren we 9 knopen! De golven slaan over de boot en alle ramen en luiken gaan voor het eerst allemaaldicht!

In Bequia je anker goedleggen!

Bequia

Wat een heerlijke tocht naar Bequia.....Met 6 knopen en halve wind glijden we door het water. Nikki roept naar boven 'pap varen we nu nog?' Zo rustig varen is het. In 2,5 uur zijn we er. We ankeren in twee x..... met wéér een hoofdschuddende fransman op de achtergrond? Terwijl we nu volgens ons toch echt wel een beetje doorhebben hoe het moet!!! Wat is dat toch met sommige mensen! Als je ergens in een haven aankomt en je bent er nog nooit geweest en het is er ook nog eens héél erg druk en je zoekt een ankerplek dan begrijp ik niet waarom mensen hoofdschuddend naar je gaan staan kijken! Helpen zou leuker zijn! Het blijkt ook vogens het boek....niet echt ongewoon te zijn als je anker niet in 1x goed ligt in deze baai. Giel snorkelt altijd even naar het anker om te kijken of hij goed ligt. De eertste x lag hij om een rotsblok en de tweede x lag hij op zijn kop....Giel is toen naar beneden gedoken en heeft het anker goed gelegd, terwijl ik de boot naar achter vaar zodat het anker zich goed vast haakt in de grond, 6 meter diep hier en Giel duikt er gewoon ff naar toe!!

Terwijl ik dit schrijf lig ik naast Luuk die zijn middagslaapje moet doen. Dit doet hij steevast nog iedere middag omdat hij de dag anders niet echt vrolijk door komt.....Peter paashaas komt eraan.....Groen is gras.......aardappels schillen......Luuk zijn lievelingsliedjes heb ik inmiddels al 30 x gezongen pfffff en hij slaapt nog niet. Normaal is hij bij het tweede liedje al in slaap maar nu ligt hij te spelen....mmmmm net nu....We hebben net weer appeltaart gegeten bij de Valentijn ! Want Katelijne is vandaag 7 jaar geworden! We willen na Luuk zijn slaapje het strand op om spelletjes te doen.....en nu wil hij niet slapen grrrrr.